Als eerste wil ik zeggen dat deze cursus de leukste is die ik tot nog toe heb gevolgd aan de universiteit. De onderwerpen vond ik erg boeiend en de manier waarop de gepresenteerd werden nog boeiender. Als deze onderwerpen als enkel stof werden gepresenteerd was het stukken saaier geweest. Juist doordat we zelf aan de slag moesten met stellingen en het bedenken van argumenten werd de stof leuker. Bij veel onderwerpen voelde ik me persoonlijk betrokken, iets wat ik aan het begin van de cursus niet had verwacht.
De debatten:
Ik koos deze cursus vorig jaar, maar had hierbij grote twijfels. Ik was altijd bang om te debatteren, omdat ik hier in mijn middelbare school periode slechte ervaringen mee heb gehad. Nu de cursus bijna afgelopen is, ben ik erg blij dat ik deze cursus toch heb gedaan. Voor het debatteren bleef ik erg zenuwachtig, maar het is me erg meegevallen. Vooral het debat in het werkcollege ging voor mijn gevoel erg goed. Men zei dat ze van mijn zenuwen niets hadden gemerkt, wat ik erg prettig vond, want ze waren erg aanwezig, ook tijdens het debat.
Ik denk dat mijn zenuwen al begonnen in het eerste werkcollege, waarin we zelf een stelling moesten verdedigen. Een jurylid koos van 4 personen degene die zijn stelling het beste had verdedigd. Toen ik aan de beurt was werd ik weer overspoeld door zenuwen, al ruim voor ik aan de beurt was begon mijn hart al zwaar te kloppen. Toen ik eenmaal aan het praten was had ik ook weinig controle meer over mijn spraak. Wederom had niemand dit door, wat ik erg prettig vind. Tot mijn grote verbazing koos de jury mij als winnaar uit, dit gaf me een stoot aan zelfvertrouwen, waardoor ik de cursus al een stuk zonniger inzag.
In het laatste werkcollege, werd me gevraagd of ik mee wilde doen aan het einddebat. Dit leek mij wel een mooie gelegenheid om mijn zenuwen voorgoed te overwinnen. Ik merkte al dat ik ze steeds beter onder controle had naarmate we verder kwamen in de cursus. Helaas kwam ik amper tot mijn recht in het einddebat. Ik heb welgeteld één zin gezegd. Ik vond dit wel behoorlijk teleurstellend. Het eerste debat was degene waar ik de meeste twijfels over had. Er waren een paar sprekers constant aan het woord, waardoor ik er niet tussen kon komen. Ook was ik te nerveus om hier iets aan te doen. Ik vond dit erg jammer, ik voelde me niet op mijn gemak voor een grote zaal, en met maar liefst vijf tegenstanders.
Ik denk dan ook dat mijn debatteer hoogtepunt had in het werkcollege. Ik voelde me op mijn gemak in de groep en vond het prettig dat het debat maar twee tegen twee was. Hierdoor durfde ik meer te spreken en me te betrekken in de vragen van het publiek.
De kritiek en tips waren erg nuttig. Ik vond het prettig dat de kritiek positief werd gebracht. Voor het eerst kreeg ik het gevoel dat het niet erg was om fouten te maken bij het debatteren, iets wat mij op de middelbare school is bijgebracht. Hierdoor vond ik het ook niet erg om de gekregen tips toe te passen. Ik was minder bang om een fout te maken en probeerde zoveel mogelijk te letten op de toepassing van de ground rules en tips voor goede presentatie.
Al met al beschouw ik het als een overwinning voor mijzelf dat ik dit vak heb gevolgd. Ik heb ontzettend veel geleerd van het debatteren. Ik zie het niet meer als een eng iets, maar als een uitdaging die ik wel aan wil gaan.
De colleges en inhoud:
Ik vond de hoorcolleges erg leuk en interessant. Het was leuk om elke week een ander deel van het actuele debat rondom de nieuwe media te zien. De teksten die we kregen vond ik goed door te komen en goed aansluiten op de sprekers. Voor de cursus begon had ik weinig kennis over de actuele debatten die rondom deze onderwerpen spelen. Na dit vak gevolgd te hebben ben ik er geïnteresseerd in geraakt en zoek ik zelf regelmatig nieuwe informatie erover op. Ik had verwacht dat ik de meeste debatten saai zou vinden, maar het tegendeel blijkt. Ik voelde me erg betrokken bij de debatten, vooral over privacy en surveillance. Het enige onderwerp dat ik niet zo leuk vond was over de convergentie van televisie en internet. Ik vond het ook jammer dat dit college vanuit een theoretisch oogpunt werd gegeven. Bij de overige colleges vond ik het boeiend dat de personen vanuit de praktijk hun lezing gaven.
De werkcolleges vond ik heel erg leuk. Hier zag ik toen de cursus begon het meeste tegenop, omdat ik dan zou moeten debatteren. Toen ik eenmaal in het college zat ervaarde ik het niet meer negatief. Ik vond de sfeer in het werkcollege erg fijn, en heel vrij. De groep was betrokken en voelde zich verbonden. Iedereen gaf zo goed mogelijk commentaar, zodat de ander hier iets aan heeft en feedback werd zo eerlijk mogelijk gegeven. Ik vond het een hele prettige groep om in te zitten.
Ook de docente vond ik erg goed. Ze was erg betrokken bij de groep en bij de debatten. Ze legde alles goed uit en gaf iedereen op persoonlijk niveau nuttig commentaar. Eventuele onduidelijke dingen over de cursus heeft zij meteen uit de weg geholpen. Ook vond ik het heel erg prettig dat ze vrij aan het begin van de cursus al feedback gaf op het weblog. De opdracht die we kregen vond ik vaag en leek daardoor moeilijk. Maar door de feedback was de onzekerheid of ik de opdracht goed had begrepen weg.
In het begin vond ik de weblog moeilijk om bij te houden. Ik wist niet precies wat er van me gevraagd werd, omdat de criteria erg gelimiteerd waren. Maar naarmate de cursus vorderde was dit duidelijk en vond ik het prettig dat je de vrijheid had om dit zelf in te vullen. Ik vond het erg leuk om door een analyse te schrijven van de hoorcolleges een eigen mening te vormen over de onderwerpen.